Waarom ik kies voor geometrie, patronen en contrast.

Ik ben van nature een chaoot. Mijn hoofd staat vaak aan alle kanten tegelijk aan. Ik begin aan vijf dingen tegelijk, raak onderweg spullen kwijt, neem impulsieve beslissingen en stel andere eindeloos uit. Soms ben ik zó besluiteloos en begin ik overal aan en maak ik niets af. Herkenbaar? Voor mij is het dagelijkse kost.

Maar precies daarom schilder ik zoals ik schilder.

Want sommige kunstenaars schilderen vanuit emotie, met vloeiende penseelstreken en toevallige vormen.
Ik werk anders.
Mijn hoofd zoekt structuur, ritme en helderheid.
Daarom kies ik voor geometrie. Voor patronen. Voor lijnen die samen iets doen trillen in je ogen of in je buik.

🎨 Wanneer ik schilder, komt er rust.
De ruis verdwijnt. De wereld wordt even overzichtelijk. In die heldere vormen en herhalingen kan ik focussen. Het is het tegenovergestelde van hoe mijn hoofd meestal werkt — en misschien is dat wel precies waarom het zo goed voelt.

🧠 Geometrie geeft me grip.
Waar chaos is, breng ik orde. Niet door te beperken, maar door te structureren. Vierkanten, cirkels, driehoeken — ze zijn mijn ankerpunten. In hun vaste structuur vind ik ruimte om vrij te bewegen. Ik hou van het voorspelbare in een raster, het ritme in herhaling, het heldere begin en einde van een lijn. En juist in die ogenschijnlijke strakheid ontstaat vrijheid. Want hoe meer ik de basis begrens, hoe meer ruimte er komt om te spelen met kleur, diepte, textuur.

🔁 Patronen zijn overal.
In de natuur, gebouwde omgeving, textiel. In cultuur, eten, taal en spititualiteit. Patronen vertellen verhalen zonder woorden. Patronen brengen rust, en tegelijk beweging. In mijn werk laat ik ze stromen of breek ik ze juist open, net als het leven zelf. Soms laat ik ze eindeloos doorlopen, soms doorbreek ik ze expres. Dat spel tussen controle en verrassing maakt het leuk.

⚡ Contrast maakt alles levend.
Zonder donker, geen licht. Zonder stilte, geen klank. Zonder spanning, geen beweging. In mijn werk zoek ik bewust het contrast op, omdat het zorgt voor energie, voor scherpte — voor leven. Fel tegenover zacht. Strak naast organisch. Ruwe lijnen met een gouden glans als tegengewicht. Het zijn combinaties die niet alleen visueel prikkelen, maar ook iets voelbaars oproepen. Iets dat blijft hangen. Contrast dwingt je om te kijken — echt te kijken. Want waar alles op elkaar lijkt, glijdt je blik eroverheen. Maar waar verschil zit, ontstaat aandacht. 

Voor mij is contrast geen tegenstrijdigheid, maar een gesprek tussen uitersten. Het laat zien dat er ruimte is voor allebei. Voor chaos én controle. Voor licht én donker. Net als in het leven zelf.

👁️ En dan is er de optische illusie.
Die gebruik ik soms om je net even uit balans te brengen. Om te laten zien dat niet alles is wat het lijkt. Want onze ogen — en onze overtuigingen — zijn makkelijk te foppen. Juist daardoor leren we beter kijken.

Mijn werk is een reactie op mijn eigen hoofd. Een manier om rust te maken uit ruis. En een uitnodiging om zelf ook anders te kijken.